przestać myśleć!

Lepiej nic nie mów, wole jak milczysz. Każde Twoje słowo budzi nową nadzieje, każdy gest pobudza stare emocje, każda rzecz o Tobie przypomina. Nie, wole jak się nie odzywasz. Mimo iż moje nerwy są zszargane, a stęsknione serce nie daje zapomnieć mam nadzieje, że ten stan minie i stanę się wobec Ciebie obojętna. Próbuje się jakoś trzymać, ale wieczory są najgorsze. Ta narastająca mnie cisza nakręca mój mózg do wspominania właśnie tych chwil, tego co mówił i w jaki sposób to robił, tego co przeżywał i jak się śmiał. Tego jak niespodziewanie mnie przytulił i pocałował. Chcę przestać, ale nie potrafię...